Brandweervrouwen vlammen in Goes

Tegenwoordig is is het niets bijzonders als er brandweervrouwen uit de tankautospuit stappen bij een uitruk. In de jaren 1950 is dat wel anders. Dat er in 1956 in Goes een brandweerploeg is die volledig uit dames bestaat, is dan ook een unicum. Er is dan ook geen gebrek aan aandacht van de landelijke pers.

De damesbrandweer heeft alles te maken met de Bescherming Bevolking, of BB. Dit is de Nederlandse vrijwilligersorganisatie voor civiele bescherming die in 1952 wordt opgericht. Het doel is om de bevolking in tijd van oorlog te kunnen beschermen. De organisatie is onder andere verantwoordelijk voor het blussen van branden, redden van mensen en het ondersteunen van de bevolking in de tijd van oorlogsdreiging of de gevolgen van oorlogshandelingen. De BB is geen militaire organisatie, maar een organisatie van burgers om de bevolking hulp te verlenen.

In Goes wordt het onderdeel brandbestrijding ondergebracht bij de brandweer. Plaatselijk hoofd van de B.B. de heer J. Oranje en brandweercommandant Taekema zoeken daarom vrijwilligers voor de wijkposten. Omdat er weinig belangstelling is krijgen alle jongedames van Goes een brief thuis met een uitnodiging voor een informatieavond. Uiteindelijk melden negen meisjes zich voor dienst, ze ontvangen allemaal een officiële opleiding tot Brandwacht Tweede Klasse.

De Negen

De dames die in april 1956 met succes de opleiding volgen zijn bevelvoerders Jelt Rejack en Cocky van Dullemen. Spuitbedieners zijn Rie Geleedst, Cobie Dominicus, Addy Haeck, Corrie den Boer, Jo Oranje en Tiny Slootmaker. Addie Geensen is de pompbediener. Een jaar later komt ook Jelt Viergever uit Sint-Maartensdijk de gelederen versterken. De jongste van het stel is 16, de oudste 26 lentes jong.

Het vrouwenkorps is een unicum in Nederland. Er is dan ook heel veel belangstelling uit het land voor ‘De Negen’ zoals ze genoemd worden. Ze zijn voorpaginanieuws bij de landelijke kranten en diverse damestijdschriften. Zelfs het Amerikaanse magazine Modern Man heeft belangstelling voor de ‘Goes Fire Brigade’ en stuurt een verzoek voor een interview.

Het damesteam heeft helaas niet de eeuwige jeugd. Diverse huwelijken zorgen voor het teruglopen van het aantal leden. Nieuwe aanwas is er helaas niet.

Wedstrijden in Kruiningen

Maar het vuur wordt in 1978 weer aangewakkerd door oud-lid Corrie den Boer, inmiddels mevrouw Tramper. Ze is getrouwd met een brandweerman en op een ‘snertavond’ van het korps komt de oude luister weer bovendrijven wanneer enkele dames opperen om mee te doen aan de behendigheidswedstrijden in Kruiningen. Zo gezegd, zo gedaan. Onder leiding van Wybe Taekema worden zeven dames, allemaal echtgenotes van Goese brandweermannen, klaargestoomd voor de wedstrijden. Het resultaat; de voorlaatste plaats.

In 1983 wordt er weer een gelegenheidsteams van brandweervrouwen ingeschreven voor de provinciale behendigheidswedstrijden. Ook nu eindigen de Goesenaren op de voorlaatste plaats.

In 1986 zijn er weer behendigheidswedstrijden, nu in Yerseke. Ook nu zijn de dames paraat. En niet voor niets, het team laat het Goese mannenteam ver achter zich in de eindlijst en wordt tweede.

Wolphaartsdijkse verdeelstukken

Een gelegenheidsteam van brandweervrouwen was niet exclusief voor het Goese korps. Brandweer Wolphaartsdijk doet in 1994 mee met een damesteam aan de Open Zeeuwse Brandweervrouwendag in Burgh-Haamstede. De Open Zeeuwse Brandweervrouwendag was een jaarlijks terugkerende wedstrijd voor vrouwenteams. De vrouwen hebben geen brandweeropleiding, maar zijn de partner of dochter van een brandweerman. De eerste wedstrijden zijn in 1992.

Het team uit Wolphaartsdijk, wat dus in 1994 voor het eerst meedoet draagt de ludieke naam ‘De Verdeelstukken’. Uiteindelijk eindigen de dames op een zevende plaats van de in totaal zeventien ploegen.

In 1996 gaat het de verdeelstukken een stuk beter af, op de wedstrijden in Oosterland worden ze eerste. In totaal doen er zestien vrouwenteams mee. Er wordt een blusbaan met hindernissen afgelegd. Hierna wordt een slachtoffer gered en een gasfles gekoeld. Een jaar later, tijdens de laatste vrouwendag, worden de dames zevende in Sint-Annaland. Hier slaan ze zich door een doolhof en kruiwagenrace heen.